Een moorderende tocht naar Roosendaal

Windkracht negen, hagel, sneeuwbuien en een zeer koude en straffe wind. Je zou maar gek zijn om je gisteren buiten te begeven. Zo niet voor Leon, Joost en Martijn. Ruim een maand geleden hadden zij met elkaar afgesproken om op zondag 8 februari te gaan oefenen en dus gebeurde dat ook. Om klokslag 12.10 uur vertrokken de 3 NAC-fans vanaf het Rat Verleghstadion om ter voorbereiding van de loopcombi de route naar roosendaal te lopen. Hieronder het verslag van de drie fanatieke wandelaars:

Over drie weken is het dan eindelijk zo ver: De loopcombi naar Roosendaal. Een groep fanatieke wandelaars (waaronder Leon, Joost en Martijn) is al enkele weken aan het oefenen voor de loopcombi. Afgelopen weekend zou de ultieme test voor ons plaatsvinden. Don Leon, Helsie en Martijn zouden namelijk de tocht naar roosendaal lopen.

Vol frisse moed togen we allereerst naar Prinsenbeek. In een uitgelaten stemming passeerden we de McDonald’s (even een big mac/cheeseburger halen voor extra wandelpower) en liepen we richting de noodbrug bij Prinsenbeek. Voor we het spoor overstaken, kon de regenkleding al voor het eerst aangetrokken worden. In Prinsenbeek aangekomen vervolgden we onze tocht vervolgens langs het Liesbos richting Etten-Leur. De weergoden waren ons vandaag helaas niet goed gezind (later meer) en we hadden wind en regen tegen. Uiteindelijk behaalden we zonder enige kleerscheuren Etten-Leur, en na 11 kilometer lopen besloten we om onze eerste pitstop te nemen bij voetbalvereniging Unitas. Toen we de kantine binnenkwamen werden we begroet met ”Kijk, dat zijn nou de echte voetballers van Unitas”. We keken elkaar een beetje verbaasd aan, we zochten 3 stoelen op en we bestelden wat te eten. We raakten in gesprek met wat mensen. Enerzijds konden de mensen respect voor onze looptocht opbrengen, anderzijds verklaarden ze ons voor gek dat we in dit hondenweer naar roosendaal liepen. Tja… Afspraak was afspraak zullen we maar zeggen. Als het er die dag niet van gekomen was, dan was het er misschien nooit van gekomen om te oefenen. Er was echter geen tijd om te dralen, dus we moesten verder.

Na de stop in Etten-Leur vervolgden we onze tocht naar Hoeven. In Hoeven aangekomen hield er een van ons een plaspauze in de kantine van VV Hoeven en daarna gingen we verder met onze tocht richting Boschenhoofd. Na een flinke slingerweg, een flinke hoosbui met hagel en wat afgevallen takken bereikten we het pittoreske Boschenhoofd. Boschenhoofd leek een beetje uitgestorven, maar wat kwamen we tegen? Jawel… De Beatrixstraat! En nog mooier: met voetbalveld! Boschenhoofd de gekste zullen we maar zeggen :). Natuurlijk moest dit even snel op de foto gezet worden. Met oude herinneringen ophalend over diezelfde Beatrixstraat (maar dan in Breda), vervolgden we onze tocht naar Zegge.

Met nog 8 kilometer voor de boeg besloten we om de laatste pitstop in Zegge te nemen. De voetbalkantine van DIOZ werd gezocht en gevonden. Na binnenkomst werden we direct welkom geheten door een vriendelijke dame, die wist dat we zouden langskomen. Wat bleek namelijk? Dozer en Von F waren diezelfde middag bij DIOZ langs geweest om het een en ander te bespreken en hadden ook laten vallen dat er drie gekken langs zouden komen. De jassen van de drie gekken (wij dus) werden bij wijze van spreken voor ons uitgetrokken, we werden de kantine ingeloodst en we kregen een overheerlijke kom met warme snert voor ons neus gezet. Sommige mensen schoten ons verbaasd aan met de vraag wat we in hemelsnaam kwamen doen. Na uitgelegd te hebben dat we aan het oefenen waren voor de loopcombi, sloeg deze verbazing om in respect. Na iets te lang gehangen te hebben in Zegge (het was er enorm gezellig), togen we 40 minuten later richting roosendaal. Nog 8 kilometer, en onze missie van die dag zou volbracht zijn. Inmiddels was het donkerdere deel van de avondschemer al langsgetrokken (versterkt door het slechte weer).

Tussen Zegge en roosendaal was het werkelijk een niemandsland. In het pikdonker liepen we in de polder richting roosendaal. De weergoden waren ons die dag niet echt gezind, en de ultieme beproeving kwam op dat stuk. Windkracht 9 raasde over ons heen, we hadden wind tegen en met veel pijn en moeite wisten we ons staande te houden. Stapje bij beetje bewogen we ons in het pikdonker voort richting roosendaal. Af en toe kwamen we een auto tegen, maar voor de verdere rest was het gaan en tonen wat het NOAD precies inhield (alhoewel er niemand was om dat te zien).

Geheel onverwachts kwamen we na zo’n 4 kilometer strompelen een bord met roosendaal tegen. YES! We hadden het gehaald! Vol goede moed werd de NAC sjaal er nogmaals bijgepakt, werden de foto’s genomen en togen we vol goede moed naar het rbc-stadion. Ondertussen werd het thuisfront gebeld, en onze taxichauffeuse vertrok naar roosendaal om ons op te komen halen. Vanaf het bord was het nog enkele kilometers lopen naar het stadion van rbc. Uiteindelijk kwamen we de borchwerf op, en na 3 kilometer lopen arriveerden we uiteindelijk om 19.40 uur bij het stadion van rbc. Missie volbracht, en met een voldaan gevoel werden er twee flessen Jupiler en 1 Red Bull opengetrokken om de volbrenging van deze wandeltocht te vieren.

Een tip hebben we wel voor de overige 127 wandelaars: Bereid je goed voor, want zonder enige voorbereiding bestaat er een grote kans dat je deze voettocht niet tot een goed einde weet te volbrengen.

Martijn